Antwoord 5: Geen van bovenstaande.

De kameleon. 
De ene keer plannen tot een gat in de nacht, de andere keer associatief tekeer gaan, ook al tot een gat in de nacht.   
Je zou wel een plan willen, maar dat is er even niet. Andersom heb je een plan, en vervloek je het keurslijf waarin je jezelf gedwongen hebt. Je schrijft, en wil gaan wandelen. Eenmaal op wandel, wil je eigenlijk liever schrijven.   
Je werkt een scène af, herleest en denkt: en als ik hem nou eens dát laat zeggen, wat gebeurt er dán?   
Of ergens halverwege legt een van je personages het loodje in een auto-ongeluk en dan kom je erachter dat hij best nog wel eens iets kon betekenen tegen het einde. Dus hij overleeft het. En dan op zoek gaan naar de inconsequenties.   
Waarom heb ik geen vermaledijd PLAN gemaakt?! Nu moet die zeikerd per se nog iets te zeggen hebben op het eind, zucht.   
Maar ja, zo is het verhaal wél sterker.   
Van lieverlee ben je erachter gekomen dat er niet zoiets bestaat als een schrijfplan.   
Wanneer je dat ontdekt, schrijf datum en uur op: het is iets van een openbaring.